Anonimowe zgłoszenie do WIOŚ – czy są zgodne z prawem?
Wszystkie skargi i wnioski składane do WIOŚ są rejestrowane w księdze skarg i wniosków, bez względu na to, czy są anonimowe, czy nie. Najczęściej osoba skarżąca po prostu zastrzega sobie poufność.
Jeżeli skarga jest wniesiona anonimowo, bez podania jakichkolwiek danych wnoszącego, WIOŚ może w ogóle jej nie rozpatrzyć, gdyż zgodnie z art. 63 § 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.) treść korespondencji powinna zawierać co najmniej wskazanie: imienia i nazwiska, adresu (kod pocztowy, miejscowość, ulica i nr domu), przedmiotu sprawy.
W praktyce WIOŚ odkłada anonimowe skargi na sam koniec listy podań do czasu, aż będzie mógł się nią zająć. Priorytet mają skargi podpisane.
Interwencje przyjęte do realizacji rozpatrywane są nie później niż w ciągu miesiąca od dnia wszczęcia postępowania. Kontrolę rozpoczyna się nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Istnieje też możliwość przeprowadzenia kontroli tzw. interwencyjnej bez wcześniejszego zawiadamiania, np. gdy wpłynęła na dany zakład skarga. W skardze tej podniesione zostały kwestie uciążliwości działalności firmy na środowisko np. spalanie odpadów, uciążliwy hałas itp. O ile w przypadku kontroli planowanej inspektor wysyła zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli, o tyle w przypadku kontroli interwencyjnej przyjeżdża on bez zapowiedzi.
W protokole z kontroli wskazuje się przyczynę jej wszczęcia. Jednak jeżeli ktoś zastrzegł sobie anonimowość, nie podaje się danych osoby wnoszącej skargę. Natomiast jeżeli nie ma nigdzie informacji o tym, że ktoś chce być anonimowy, organ w protokole z kontroli wskazuje podmiot, na którego wezwanie wszczęto procedurę kontrolną.
Zgodnie z art. 55 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej czas trwania wszystkich kontroli organu kontrolnego u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać w odniesieniu do:
– mikroprzedsiębiorców – 12 dni roboczych;
– małych przedsiębiorców – 18 dni roboczych;
– średnich przedsiębiorców – 24 dni roboczych;
– pozostałych przedsiębiorców – 48 dni roboczych.
Wyżej wymienionego przepisu nie stosuje się, jeżeli m.in. przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska.
Przedłużenie czasu trwania kontroli jest możliwe jedynie z przyczyn niezależnych od organu kontroli i wymaga uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie doręcza się przedsiębiorcy.